okay what I can sense here is yung mga tao na yun ay naging importante sayo or importante pa din sila sayo. Base on your age naging genuine pagkakaibigan niyo (which you did unforgettable moment or bonding na pwedeng inisip ninyo na yun na yung pinaka the best) but because you or them made a mistake na nag "change" sa friendship/ralasyun ninyo. Keep in mind na only change is permanent in this world.Nagbabago tayo ng hindi natin namamalayan until people say na nagbabago or nagbago na nga tayo but we know in ourselves na hindi naman talaga. That is what you call maturity. You learn in every experiences may it be good or bad.
So my two cents is DO NOT THINK ABOUT EVERYONE'S OPINION you cannot please them. Ang pinakamahalaga ay alam mo sa sarili mo na naging totoo ka and you never pretend, kahit yun lang ay satsifying na if you know what I mean. and just a tip, limit yourself to friends who are true hindi bale ng kunti circle of friends mo pero totoo naman. It doesnt mean na hindi ka makikipag kaibigan, it just, select the people whom you are going to trust.
Gusto ko yung "change the only permanent in this world" dahil eto ay proven kahit sa seyinsya.
Anyway, alam ko naman yung ngbabago na tlaga ang lahat dahil tumantanda nga tayo! Yung trip natin noon maaring magbago rin sa pamamagitan ng mga naranasan o karasan natin sa buhay.
Pero, ang punto ko naman dito ay ang aking buhay na hindi na BALANSI, hindi na normal pag sila ang makakasama ko dahil lang rin sa may nakabaon na sa mga utak nila na kung ano-ano kaya tinatrato nila akong ganito. Eto ang nakakalungkot hindi na ko magiging tunay na masaya kasi pinaplastik lang naman ako ng mga tao sa paligid.
(Hindi na nga ako nakikipag usap, matagal na pero nakakagulat na punto ko ngayon ay alam nila) ganun sila ka lupet!
Hindi rin ako yung klasi ng tao na nabuhuhay sa nakaraan. Sa katunayan laging akong umaasa na magiging masaya pako sa aking hinaharap. Yun ang pinaka concern ko nalang, at kahapon at ngayon ay wala yung saysay sa akin ang importante sakin ang bukas na makalaya na ko ng tuluyan.(at nauubusan nako ng uras)
Opinion;
Tungkol dyan Oo pilit kung inaalam para lang maiintindihan ko sila noon sa panahong naguguluhan pako; at hindi ko iyon ginagawa to please them. Hindi naman ako artista! Inaalam ko laman ng utak nila sa pamamagitan ng paki pag usap sa kahit na kaunting panahon. Kung paano ano nila tratohin. Kung paano sila sumagot, kung ang sinasagot ba nila ay may katotohanan. Kung pano sila makitungo sa tuwing kausap ako. Dun ko nabubuo ang kanikanilang mga opinion.
Pero ang toto0? Tahimik lang ako at hinayaan sila na maglaro ng kanilang mga sarili at samut saring mga ispikulasyon. Mula noong nasira o siniraan nila ako sa kahit na sino. Hindi ko yun basta-basta hinala lang may prosiso akong ginawa dyan. HAHAHA.
Hindi ko sila pini please na magustohan ako dahil ako mismo di narin sila gusto, according narin sa mga binitiwan nila salita patungkol sa kin at sa harapan ko pa mismo at hindi isang bisis
Kaya nga pati ang sulotion ko sa problima ko mismo ay tinuring pa nilang "pity". Di ko lang alam kung sagad ba
talaga sa buto galit nila dahil ang kalayaan na hinhagad ko parang gagawin na naman nilang katatawanan.
Gusto ko lang naman mabuhay ng normal tulad ng iba. Di katulad ng mundong ginagalawan ko ngayon.
Hahaha.