Closed Poem#17

[MisterSenpai]

"Kung paano siya nawala"



Merong isang bagay sa buhay ko
Na itinuring kong matalik na kaibigan
Ang gumising sa pagkatao ko
Ang nagpamulat sa mga matang ito

Alam mo ba yung pakiramdam
Na gigising kang nakangiti?
Yung tipong napakaingay na
Para sayo'y bagong panimula?

Magulo man sa tahanan niyo'y
Aalis kang may tuwa
Ang bawat hakbang ng mga paa mo'y
Alam mo kung saan ka pupunta

Habang papalapit ang lugar
Kung saan muling masisilayan
Ang ngiti sa iyong mukha
Lalo pang nabubuhayan

Tutol ako sa mga salitang
Ang mundo'y sadyang mapaglaro
Kung tayo'y makapagbintang
Sa mundo kung saan nandun tayo

Nang makarating na ako sa kung saan
Ang dahilan nitong pagngiti
Habang kumakabog ang dingding
Ng aking pusong nasa ******

Unti-unting lumalalim
Ang dagat na aking lihim
Matalik kong kaibigan
Kailan kaya mayroong pagtingin

Paulit-ulit ang ligaya
Tinatamasa ko tuwing umaga
Abutin man nang pananghalian
Ganun pa rin hanggang hapunan

Anong tamis ang bumibigkis
Sa hiwalay kong puso't isip
Ramdam ko ang ligaya
Sa tuwing ito'y nariyan pa

Subalit, sa paghaba ng panahon
Ang damdamin ko'y di napigil
Sa pagbitaw ng pag-amin
Matalik kong kaibigan, lumayo sakin

Doon ko na napagtanto
Sadyang ang mundo natin ay mapaglaro
Kung sino pa ang natotong magmahal
Siya rin pala ang madalas na iniiwan



Rapboxbox
SerasV
Beeggy
Lightrash
cutemedievil
madogou

 

[YUCK_INTERNET_LOVE]

Buti nalang magkaibigan parin kami at close kahit umamin na ako sa kanya hahahaha btw nice poem :>

 

[Lightrash]

"Kung paano siya nawala"



Merong isang bagay sa buhay ko
Na itinuring kong matalik na kaibigan
Ang gumising sa pagkatao ko
Ang nagmulat sa mga matang ito

Alam mo ba yung pakiramdam
Na gigising kang nakangiti?
Yung tipong napakaingay na sandali
Para sayo'y bagong panimula?

Magulo man sa tahanan niyo'y
Aalis kang may tuwa
At ang bawat hakbang ng mga paa mo'y
Alam mo kung saan ka pupunta

Habang papalapit ang lugar
Kung saan muling masisilayan
Ang ngiti sa iyong mukha
Ay lalo pang nabubuhayan

Tutol ako sa mga salitang
Ang mundo'y sadyang mapaglaro
Kung tayo'y makapagbintang
Sa mundo kung saan nandun tayo

Nang makarating na ako sa lugar kung saan
Ang dahilan nitong pagngiti
Habang kumakabog ang dingding
Ng aking pusong nasa ******

Unti-unting lumalalim
Ang dagat na aking lihim
Matalik kong kaibigan
Kailan kaya mayroong pagtingin

Paulit-ulit ang ligaya
Tinatamasa ko tuwing umaga
Abutin man nang pananghalian
Ganun pa rin hanggang hapunan

Anong tamis ang bumibigkis
Sa hiwalay kong puso't isip
Ramdam ko ang ligaya
Sa tuwing ito'y nariyan pa

Subalit, sa paghaba ng panahon
Ang damdamin ko'y di napigil
Sa pagbitaw ng pag-amin
Matalik kong kaibigan, lumayo sakin

Doon ko na napagtanto
Na mundo natin ay sadyang mapaglaro
Kung sino pa ang natutong magmahal
Siya rin pala ang madalas na iniiwang hangal

 

[MisterSenpai]

Buti nalang magkaibigan parin kami at close kahit umamin na ako sa kanya hahahaha btw nice poem :>

salamat sa pag comment kaibigan wahaha oops wag ka aamin sakin ah? NYAHAHHA

"Kung paano siya nawala"



Merong isang bagay sa buhay ko
Na itinuring kong matalik na kaibigan
Ang gumising sa pagkatao ko
Ang nagmulat sa mga matang ito

Alam mo ba yung pakiramdam
Na gigising kang nakangiti?
Yung tipong napakaingay na sandali
Para sayo'y bagong panimula?

Magulo man sa tahanan niyo'y
Aalis kang may tuwa
At ang bawat hakbang ng mga paa mo'y
Alam mo kung saan ka pupunta

Habang papalapit ang lugar
Kung saan muling masisilayan
Ang ngiti sa iyong mukha
Ay lalo pang nabubuhayan

Tutol ako sa mga salitang
Ang mundo'y sadyang mapaglaro
Kung tayo'y makapagbintang
Sa mundo kung saan nandun tayo

Nang makarating na ako sa lugar kung saan
Ang dahilan nitong pagngiti
Habang kumakabog ang dingding
Ng aking pusong nasa ******

Unti-unting lumalalim
Ang dagat na aking lihim
Matalik kong kaibigan
Kailan kaya mayroong pagtingin

Paulit-ulit ang ligaya
Tinatamasa ko tuwing umaga
Abutin man nang pananghalian
Ganun pa rin hanggang hapunan

Anong tamis ang bumibigkis
Sa hiwalay kong puso't isip
Ramdam ko ang ligaya
Sa tuwing ito'y nariyan pa

Subalit, sa paghaba ng panahon
Ang damdamin ko'y di napigil
Sa pagbitaw ng pag-amin
Matalik kong kaibigan, lumayo sakin

Doon ko na napagtanto
Na mundo natin ay sadyang mapaglaro
Kung sino pa ang natutong magmahal
Siya rin pala ang madalas na iniiwang hangal

ibang klase preasure ako sa mga pagpuna mo master. maraming salamat dito at maaayos ko poetry blog ko nito.

 

[SerasV]

Nafriendzone. Nice poem ts.

 

[MisterSenpai]

Nafriendzone. Nice poem ts.

salamat po