- Joined
- Oct 22, 2017
- Posts
- 850
- Solutions
- 2
- Reaction
- 319
- Points
- 544
- Age
- 23
Need advice....
Hirap, di ko alam kung kaya ko pa ba. Emotional drained na ako matagal na since bata pa. Di ko alam kung kailan nag start naging part nalang nang buhay ko ang pagiging depress ko. Di rin kasi mahilig sa family namin na mag express nang emotion namin. Part na ata sa amin na di mahilig mag express. Panganay ako, same sa kapatid kung lalaki na ayaw talaga mag express pero mild lang except sa bunso na babaye na super expressive. Bi opposite ata kami ng bunso ko super expressive nya ako naman may sariling mundo. Haha
Di ko rin inisip na meron pala depression mostly matatag ako when it comes to my emotion, in some point in my life natutunan ko din na parte lang buhay toh kaya inaacept ko nalang, sabi nga nila "life goes on". Mostly I bottle emotion back out of my mind, super rational ako when it comes to emotion. I mean i have a good understanding sa mga decision na hindi dapat emotion ang nag dedecide. Mag dedebate muna kami ng isip ko hahaha. Mostly ang nangyayari ay laging nag dadalawang isip when it comes everything in my life. Maybe its a gift na di ako matalino, kung matalino ako maybe i can handle my life better or more depress and end it. Life is a cruel jokes yet it's amazing at the same time.
I know for the most part na suicide is a stupid solution. Wala naman maidulot yun eh, escapism lang sa sobrang bigat na nang mundo. Its a good way to escape but what would it matter if you are dead.
Di ko alam bat ko naisipan gumawa nang thread, cringe as hell hahaha.
Ohh nag hahanap pala ako nang advise. Yeapp mentally I'am stable most of the time. But its so gut wrenching if i let myself be unstable and let it out. Mapapaisip kanalang worth it pa kaya to, lahat nang self doubt, disapoinment and rage lumalabas. Mapapaisip nalang Kaya pa ba self? PaHirap mag adulting sa sarili.
Naghahanap lang ata ako nang advice that make since or to delude my self na kaya pa. I mean pano ba mag pa tuloy pa, kung lahat na bagay nalang pinag hinaan na, kahit anong gawin ko nothing matter anymore. Parang pointless na eh. Kahit pinipilit kung maging masaya bumabalik pa din pag matutulog. Hina hype ko nalang sarili ko at this point sa na malalampasin ko din to tulad nang dati. Di ko alam bat ako nang hihina, wala naman akong pinagdadaanan na mabigat. Di lang ata ako contented sa buhay ko, gusto ko mag self improve, maging masaya for once. Ang hirap lang kasi mag forward kung walang wala ka motivation. Hirap pilitin yung sarili mabuhay nang masaya.
Hirap, di ko alam kung kaya ko pa ba. Emotional drained na ako matagal na since bata pa. Di ko alam kung kailan nag start naging part nalang nang buhay ko ang pagiging depress ko. Di rin kasi mahilig sa family namin na mag express nang emotion namin. Part na ata sa amin na di mahilig mag express. Panganay ako, same sa kapatid kung lalaki na ayaw talaga mag express pero mild lang except sa bunso na babaye na super expressive. Bi opposite ata kami ng bunso ko super expressive nya ako naman may sariling mundo. Haha
Di ko rin inisip na meron pala depression mostly matatag ako when it comes to my emotion, in some point in my life natutunan ko din na parte lang buhay toh kaya inaacept ko nalang, sabi nga nila "life goes on". Mostly I bottle emotion back out of my mind, super rational ako when it comes to emotion. I mean i have a good understanding sa mga decision na hindi dapat emotion ang nag dedecide. Mag dedebate muna kami ng isip ko hahaha. Mostly ang nangyayari ay laging nag dadalawang isip when it comes everything in my life. Maybe its a gift na di ako matalino, kung matalino ako maybe i can handle my life better or more depress and end it. Life is a cruel jokes yet it's amazing at the same time.
I know for the most part na suicide is a stupid solution. Wala naman maidulot yun eh, escapism lang sa sobrang bigat na nang mundo. Its a good way to escape but what would it matter if you are dead.
Di ko alam bat ko naisipan gumawa nang thread, cringe as hell hahaha.
Ohh nag hahanap pala ako nang advise. Yeapp mentally I'am stable most of the time. But its so gut wrenching if i let myself be unstable and let it out. Mapapaisip kanalang worth it pa kaya to, lahat nang self doubt, disapoinment and rage lumalabas. Mapapaisip nalang Kaya pa ba self? PaHirap mag adulting sa sarili.
Naghahanap lang ata ako nang advice that make since or to delude my self na kaya pa. I mean pano ba mag pa tuloy pa, kung lahat na bagay nalang pinag hinaan na, kahit anong gawin ko nothing matter anymore. Parang pointless na eh. Kahit pinipilit kung maging masaya bumabalik pa din pag matutulog. Hina hype ko nalang sarili ko at this point sa na malalampasin ko din to tulad nang dati. Di ko alam bat ako nang hihina, wala naman akong pinagdadaanan na mabigat. Di lang ata ako contented sa buhay ko, gusto ko mag self improve, maging masaya for once. Ang hirap lang kasi mag forward kung walang wala ka motivation. Hirap pilitin yung sarili mabuhay nang masaya.