- Joined
- Dec 8, 2018
- Posts
- 1,982
- Solutions
- 39
- Reaction
- 55,543
- Points
- 6,626
Hello my name is Reina and this is my story . People know me as a cheerful kind of person i love making people happy because it fills my soul. I live in a country listed as one of the best country in the world the land of the rising sun ” Japan” . The way of life is almost perfect here. I’ve live here for 6 years now. But still i cannot speak Japanese well i don’t understand them but wait don’t judge me let me finish the story so you will understand. Since i live in japan working becomes a life here, for me its too hard to find a rest or even a happiness. I became a prisoner of myself. I let myself to become a robot and just following everything even though i don’t feel right. When i dad passed away my world becomes nothing my heart is bursting into tears because i lost the person who always find a way to understand me. He died thru accident and this is very tragic for my family. I have my brother,little sister and my mom.Our world tears apart,losing Papa is a big empty space in our hearts,I see how my brother changed since then he became lost i see sadness in his eyes, he gets lonely and i can’t take it.
We live together in one house and i experience not talking with him for almost a year even though we eat together,see each other its like im living alone that i am not exist in him. It hurts me a lot but i understand that he is grieving. Same thing as my mom she is crying she lost his other half and the most painful thing is that my mom didn’t have a chance to see my dad because she is in the Philippines. My families world becomes Black and nothing we are in pain. I choose not to grieve because i don’t want us to fall apart . I become the person i used to be. The day passes by i feel incomplete, i always looking something to do, im desperate to work to earn money i choose a job that earn a lot of money i don’t like it but i have no choice, im not happy but i still continue to work so i can prove myself . I became selfish my family wont understand me . Then i decided to choice what i want i quit that job kasi hindi ko na kaya but i became broke and desperate.I don’t have savings,nagkakasakit ako,umaasa ako sa kapatid ko which hurts my pride kasi panganay ako samin magkakapatid,The pressure is IN. Nahinto ako sa pagtatrabaho ng anim na buwan in short naging palamunin ako since then ” Hindi ko na alam kung papaano ko gagamitin ang utak ko” wala na ako maisip na paraan para tumulong sa family ko. Pinilit ko sarili ko na magtrabaho ulet para makatulong pero bakit ganun gumising na lang ako na blanko ang utak at papasok na lang sa trabaho. Nabubully na ako sa trabaho kasi nga hindi ako nakakaintindi ng nihongo ang bagal kong kumilos pa mali mali na ako, napagbuhatan na ako ng kamay at nasabihan ng masasakit na salita ng katrabaho ko na hindi ko alam kung ano dapat ang magiging reaksyon,Pa absent absent na ko sa trabaho kasi dumating na yung time na nagkakalagnat ako,sumasakit ang ulo ko at higit sa lahat ayaw ko ng pumasok. Hanggang sa dumating na yung time na pinaglilinis nalang ako maghapon at pinapauwi ng maaga kasi nga wala naman ako silbi sa trabaho dahil sa pamali mali ako. Hindi ko alam kung anong nangyayari sakin.
Wala akong maramdaman ,manhid na manhid ako. Dumating na sa point na nadrain na ako lalo na kapag nakakarinig ng mga problema, parang hinihigop ang lakas ko ng mga taong puro negative ang bukang bibig, punong puno ang utak ko halos araw araw sumasakit nang hindi ko maintindihan.Napabayaan ko sarili ko hanggang sa dumating na ako sa point na Hindi ko na mahal ang Buhay gusto ko na mamahinga.
Akala ko stress lang ako ,pinabayaan ko ang lahat naghanap ulet ng trabaho pero isang araw lang ang tinatagal ko kasi parang wala ako sa sarili, takot na takot ako. Gumising nalang ako isang araw ayaw ko ng tumayo sa hinihigaan ko,gusto ko ng madilim,ayaw ko makakita ng tao,hindi at nahihirapan na ako matulog,pagod na pagod ang pakiramdam ko at utak ko, kapag nagriring ang cellphone ko at may nagdoor bell sa pintuan namin naiiyak ako sa takot, araw araw na lang ako umiiyak at nagmumukmok.Nahihirapan na ako mag isip hindi ko na natatandaan ang mga bagay bagay lalo na yung mga sinasabi,hindi pumapasok ko utak ko. Hindi ko na alam ang gusto ko . hindi na ako masaya, gusto ko na mawala kasi nagiging pabigat lang ako sa pamilya ko gusto ko na mamatay!
Then i start to talk to my mom she cant really understand me maybe she is thinking that this is just a ACT “nag-iinarte” or tinatamad magtrabaho. I seek help then i talk to a Psychologist for counselling then i was diagnose having a Clinical Depression. She encourage me to see a Psychiatrist because she can’t give or recommend a medicine or give the right treatment for my condition.We live together in one house and i experience not talking with him for almost a year even though we eat together,see each other its like im living alone that i am not exist in him. It hurts me a lot but i understand that he is grieving. Same thing as my mom she is crying she lost his other half and the most painful thing is that my mom didn’t have a chance to see my dad because she is in the Philippines. My families world becomes Black and nothing we are in pain. I choose not to grieve because i don’t want us to fall apart . I become the person i used to be. The day passes by i feel incomplete, i always looking something to do, im desperate to work to earn money i choose a job that earn a lot of money i don’t like it but i have no choice, im not happy but i still continue to work so i can prove myself . I became selfish my family wont understand me . Then i decided to choice what i want i quit that job kasi hindi ko na kaya but i became broke and desperate.I don’t have savings,nagkakasakit ako,umaasa ako sa kapatid ko which hurts my pride kasi panganay ako samin magkakapatid,The pressure is IN. Nahinto ako sa pagtatrabaho ng anim na buwan in short naging palamunin ako since then ” Hindi ko na alam kung papaano ko gagamitin ang utak ko” wala na ako maisip na paraan para tumulong sa family ko. Pinilit ko sarili ko na magtrabaho ulet para makatulong pero bakit ganun gumising na lang ako na blanko ang utak at papasok na lang sa trabaho. Nabubully na ako sa trabaho kasi nga hindi ako nakakaintindi ng nihongo ang bagal kong kumilos pa mali mali na ako, napagbuhatan na ako ng kamay at nasabihan ng masasakit na salita ng katrabaho ko na hindi ko alam kung ano dapat ang magiging reaksyon,Pa absent absent na ko sa trabaho kasi dumating na yung time na nagkakalagnat ako,sumasakit ang ulo ko at higit sa lahat ayaw ko ng pumasok. Hanggang sa dumating na yung time na pinaglilinis nalang ako maghapon at pinapauwi ng maaga kasi nga wala naman ako silbi sa trabaho dahil sa pamali mali ako. Hindi ko alam kung anong nangyayari sakin.
Wala akong maramdaman ,manhid na manhid ako. Dumating na sa point na nadrain na ako lalo na kapag nakakarinig ng mga problema, parang hinihigop ang lakas ko ng mga taong puro negative ang bukang bibig, punong puno ang utak ko halos araw araw sumasakit nang hindi ko maintindihan.Napabayaan ko sarili ko hanggang sa dumating na ako sa point na Hindi ko na mahal ang Buhay gusto ko na mamahinga.
Akala ko stress lang ako ,pinabayaan ko ang lahat naghanap ulet ng trabaho pero isang araw lang ang tinatagal ko kasi parang wala ako sa sarili, takot na takot ako. Gumising nalang ako isang araw ayaw ko ng tumayo sa hinihigaan ko,gusto ko ng madilim,ayaw ko makakita ng tao,hindi at nahihirapan na ako matulog,pagod na pagod ang pakiramdam ko at utak ko, kapag nagriring ang cellphone ko at may nagdoor bell sa pintuan namin naiiyak ako sa takot, araw araw na lang ako umiiyak at nagmumukmok.Nahihirapan na ako mag isip hindi ko na natatandaan ang mga bagay bagay lalo na yung mga sinasabi,hindi pumapasok ko utak ko. Hindi ko na alam ang gusto ko . hindi na ako masaya, gusto ko na mawala kasi nagiging pabigat lang ako sa pamilya ko gusto ko na mamatay!
What is Clinical Depression? Clinical depression is the more-severe form of depression, also known as major depression or major depressive disorder. It isn’t the same as depression caused by a loss, such as the death of a loved one, or a medical condition, such as a thyroid disorder.
What are the Signs and Symptom of Clinical Depression?
Signs and symptoms of clinical depression may include:
- Feelings of sadness, tearfulness, emptiness or hopelessness
- Angry outbursts, irritability or frustration, even over small matters
- Loss of interest or pleasure in most or all normal activities, such as ***, hobbies or sports
- Sleep disturbances, including insomnia or sleeping too much
- Tiredness and lack of energy, so even small tasks take extra effort
- Reduced appetite and weight loss or increased cravings for food and weight gain
- Anxiety, agitation or restlessness
- Slowed thinking, speaking or body movements
- Feelings of worthlessness or guilt, fixating on past failures or self-blame
- Trouble thinking, concentrating, making decisions and remembering things
- Frequent or recurrent thoughts of death, suicidal thoughts, suicide attempts or suicide
- Unexplained physical problems, such as back pain or headaches
I just can’t believe that i experience that nightmare of my life, Its like im battling with my otherself. The shadow devil (Depression) wins over myself. I became hopeless,lonely,desperate and coward. Being sensitive,short tempered , i dont want to listen and see everybody all i want is to sleeps so at least i can escape to my super active brain to think and be sad.
Everyday you have to smile so everything will be alright even though you already broke and loss yourself. I have to wear a mask so i can be acceptable. The saddest part?
” Nobody ask me if i am okay”
PAANO KO NALAMPASAN ANG PAGSUBOK NA ITO?
Inaamin ko nakalimot akong tawagin siya ( God), Pinabayaan ko ang aking sarili, hindi ko minahal at pinahalagahan yung buhay na ibinigay sa akin. Iniwasan ko yung mundo at ang realidad. Sa aking napagdaanan na realize ko na SARILI KO lang makakatulong sakin kasama ang gabay ng diyos at pamilya.
Hindi ako nag atubili na lumapit sa mga taong makakatulong sa akin , alisin ang mga bagay at taong hindi na maganda ang naidudulot sa akin.
Ngayon hindi ko pa masasabi na fully recovered na ko.Pero ginagawa ko lahat para malapasan to! This test is not a magic, Hindi ito sakit ng ulo na imuman mo lang ng gamot ay magaling ka na, Its like you are in Coma since you hear voices you need to get up but you know that you can’t cause it will take time to recover. Napakadaling sabihin na ” Kaya mo yan” “Pahinga ka lang” to tell the truth its not helping. It gives us pressure na sa panahon na ganito ay hindi pa namin kayang i handle. Tandaan na ang mga katulad namin ay sensitive sa lahat ng bagay, ang kailangan namin ay paulet ulet na paalala na pwedeng dahan dahan lang sa buhay at makakayanan at malalampasan ang kahit anong unos na dadating. Huwag ipilit at madaliin ang kailangan ng puso at isip namin.
Hindi ito para husgahan ang kahit sino man. Sinulat ko to para maibahagi at kahit papaano ay maging boses ng mga taong may pinagdadaanan katulad ng naranasan ko. Hindi ito pag papaawa,paghingi ng atensyon para sumikat o ano man. Ang gusto ko lang na malaman ng lahat na hindi ito madali para sa amin at sana huwag baliwalaain. Mahirap isulat ang mga katulad ng ganito napakatagal kong pinag isipan kung gagawin ko ba ito o hindi. Pero nung nakausap ko yung mga taong dumaan sa ganitong pagsubok narealize ko na hindi ko sila maiisa isang tulungan pero sa pamamagitan nito maari ko maiparating na may boses at kailangan namin ng tulong at suporta sa mga taong nagmamahal sa amin.
Gusto ko ibahagi yung paraan na ginawa ko para kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko. Hindi ko sinasabi na ito ay 100% na solusyon para gumaling sa depresyon at anxiety. Dahil sabi ko nga hindi pa masabi na ako ay 100% magaling na. For now im a warrior fighting on my depression.
Hindi ako nag atubili na lumapit sa mga taong makakatulong sa akin , alisin ang mga bagay at taong hindi na maganda ang naidudulot sa akin.
Ngayon hindi ko pa masasabi na fully recovered na ko.Pero ginagawa ko lahat para malapasan to! This test is not a magic, Hindi ito sakit ng ulo na imuman mo lang ng gamot ay magaling ka na, Its like you are in Coma since you hear voices you need to get up but you know that you can’t cause it will take time to recover. Napakadaling sabihin na ” Kaya mo yan” “Pahinga ka lang” to tell the truth its not helping. It gives us pressure na sa panahon na ganito ay hindi pa namin kayang i handle. Tandaan na ang mga katulad namin ay sensitive sa lahat ng bagay, ang kailangan namin ay paulet ulet na paalala na pwedeng dahan dahan lang sa buhay at makakayanan at malalampasan ang kahit anong unos na dadating. Huwag ipilit at madaliin ang kailangan ng puso at isip namin.
Hindi ito para husgahan ang kahit sino man. Sinulat ko to para maibahagi at kahit papaano ay maging boses ng mga taong may pinagdadaanan katulad ng naranasan ko. Hindi ito pag papaawa,paghingi ng atensyon para sumikat o ano man. Ang gusto ko lang na malaman ng lahat na hindi ito madali para sa amin at sana huwag baliwalaain. Mahirap isulat ang mga katulad ng ganito napakatagal kong pinag isipan kung gagawin ko ba ito o hindi. Pero nung nakausap ko yung mga taong dumaan sa ganitong pagsubok narealize ko na hindi ko sila maiisa isang tulungan pero sa pamamagitan nito maari ko maiparating na may boses at kailangan namin ng tulong at suporta sa mga taong nagmamahal sa amin.
Gusto ko ibahagi yung paraan na ginawa ko para kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko. Hindi ko sinasabi na ito ay 100% na solusyon para gumaling sa depresyon at anxiety. Dahil sabi ko nga hindi pa masabi na ako ay 100% magaling na. For now im a warrior fighting on my depression.
- Lumapit ako sa Psychiatrist/Psychologist upang malaman mental health status
- Kumain ng tamang pagkain kasama ang exercise
- Tinanggal ko ang SOCIAL MEDIA ( Facebook,Twitter,Instagram,ETC)
- Nagbasa ng libro na makakatulong sa akin
- Iniwasan ko ang mga bagay na nakakapagtrigger
- Nakikinig lang ako ng mga Motivation Videos sa umaga at bago matulog
- Kapag mabigat ang nararamdaman ko hinahayaang kong sarili ko umiyak kung kinakailangan.
- At higit sa lahat pagdadasal.
PARA SAYO
Kamusta ka? Kamusta ang puso at isip mo? Gusto ko lang malaman mo na nandito lang palagi si god sa tabi mo para alalayan ka ,nariyan din ang pamilya at kaibigan mo na nandyan para sayo. Hindi ka nag iisa. Lage mong iisipin na “Pagsubok lang ito sayo at malalampasan mo ito. Give yourself a time to breath and think nothing. Look at yourself in the mirror and remind yourself that you are STRONG,LOVED and BLESSED. Feel the pain and overcome the challenge and see the how strong you become as a person. Stop pretending that you are always OKAY even if you NOT .. I want you to know that
“ITS OKAY NOT TO BE OKAY”
“EVERYTHING HAPPENS FOR A REASON”
“LIFE IS BEAUTIFUL,LIFE IS PRECIOUS”
There are many people wants to live and do their best to be alive so if you think to do something like losing yourself to feel better remember this if you choose life over death congratulations you beat the devil trying to destroy you. God is proud of you. God give this precious life so we can lived the life to the fullest.Everything happens on us is made by our own way to live the life that good given.We are all responsible for the life that we have now. Every situation whether its good or bad its something behind that make us a better person. Think positive,Don’t be harsh to yourself and Love yourself even more. You can get through this God got us back,God loves us always.
#Dontgiveup #Neverlosehope #warriornotworrier #mentalhealth
“LIFE IS BEAUTIFUL,LIFE IS PRECIOUS”
There are many people wants to live and do their best to be alive so if you think to do something like losing yourself to feel better remember this if you choose life over death congratulations you beat the devil trying to destroy you. God is proud of you. God give this precious life so we can lived the life to the fullest.Everything happens on us is made by our own way to live the life that good given.We are all responsible for the life that we have now. Every situation whether its good or bad its something behind that make us a better person. Think positive,Don’t be harsh to yourself and Love yourself even more. You can get through this God got us back,God loves us always.
#Dontgiveup #Neverlosehope #warriornotworrier #mentalhealth