Closed For christians / believers of god almighty and jesus christ. only

[angelo_salem9]

Hindi po sya ngpabaya may mga bagay po kc na dapat mangyari para matupad ang nakatakdang mangyari

 

[angelo_salem9]

Sinasabi ng 1 Pedro 3: 18-19, “Sapagkat si Kristo’y namatay para sa inyo. Namatay Siya ng dahil sa kasalanan ng lahat – ang walang kasalanan para sa mga makasalanan – upang iharap kayo sa Diyos. Siya’y namatay ayon sa laman at muling binuhay ayon sa Espiritu. Sa kalagayang ito, pinuntahan Niya at inaralan ang mga espiritung nakabilanggo.” Ang talatang, “ayon sa Espiritu,” sa talata 18 ay eksaktong kahalintulad ng pagkakaayos sa salitang, “ayon sa laman.” Kaya nga pinakamainam na iugnay ang salitang “Espiritu” sa salitang “laman.” Ang tinutukoy sa talatang ito na laman at Espiritu ay ang laman at Espiritu ni Kristo.

Ang mga salitang “binuhay ayon sa Espiritu,” ay tumutukoy sa katotohanang ang pagtubos ng kasalanan nanging dahilan ng kamatayan ni Kristo ay naging dahilan ng paghihiwalay ng pang taong Espiritu ni Hesus mula sa Ama (Mateo 27: 46). Ang pagkakaiba ay sa pagitan ng laman at Espiritu, gaya ng sa Mateo 27: 41 at Roma 1: 3-4, at hindi sa pagitan ng laman ni Kristo at ng Banal na Espiritu. Matapos hugasan ni Kristo ang kasalanan, ang Kanyang Espiritu ay nagpatuloy sa pakikisama sa Ama.

Inilalarawan ng 1 Pedro 3: 18-22 ang nangyari sa panahon ng kamatayan ni Kristo (Talata 18) at ng pagbalik Niya sa kaluwalhatian (Talata 22). Tanging si Pedro lamang ang nakapagbigay ng partikular na impormasyon kung ano ang nangyari sa pagitan ng dalawang pangyayari. Ang salitang “inaralan” sa talata 19 ay hindi pangkaraniwang salita sa Bagong Tipan na naglalarawan ng pagpapahayag ng Ebanghelyo. Ang tunay na ibig sabihin nito ay “ihayag ang isang mensahe”. Si Hesus ay naghirap at namatay sa Krus, ang Kanyang katawan ay pinatay. Subalit ang Kanyang Espiritu ay isinuko Niya sa Ama. Ayon kay Pedro, sa pagitan ng pagkamatay at muling pagkabuhay ginawa ni Hesus ang isang espesyal na proklamasyon sa mga “espiritung nakabilanggo.”

Tinukoy ni Pedro ang mga tao bilang “kaluluwa” at hindi Espiritu (3: 20) sa Bagong Tipan, ang salitang “Espiritu” ay kadalasang ginagamit para ilarawan ang mga anghel o demonyo, at hindi ang mga tao; at ang talata 22 ay ibinabadya ang ganitong kahulugan. Hindi rin sinasabi saanman sa Bibliya na bumisita si Hesus sa impiyerno. Sinasabi sa aklat ng Mga Gawa 2: 31 na pumunta si Hesus sa “Hades”, subalit ang “Hades” ay hindi impiyerno. Ang salitang “Hades” ay tumutukoy sa lugar ng mga namatay, isang temporaryong lugar kung saan hinihintay nila ang muling pagkabuhay.

Ibinibigay ng aklat ng Pahayag 20: 11-15 ang malinaw na kaibahan sa pagitan ng impiyerno at hades. Ang impiyerno ay permanenteng lugar ng mga taong nahatulan na. Ang “Hades” naman ay isang panandaliang lugar. Isinuko ng ating Panginoon ang Kanyang Espiritu sa Ama, namatay, at sa ilang panahon sa pagitan ng Kanyang pagkamatay at muling pagkabuhay, bumisita sa lugar ng mga namatay na kung saan inihatid Niya ang mensahe sa mga Espiritu (maaaring mga itinapong mga Anghel; tingnan ang Hudas 6) na may kaugnayan sa panahon bago pa ang pagbaha sa panahon ni Noe. Nilinaw ito ng talata 20.

Hindi sinabi sa atin ni Pedro kung ano sinabi ni Hesus sa mga espiritung nakabilanggo, pero hindi ito pwedeng mensahe ng katubusan sapagkat ang mga anghel ay hindi pwedeng maligtas (Hebreo 2: 16). Maaaring ito ay deklarasyon ng katagumpayan laban kay satanas at sa kanyang mga pulutong (1 Pedro 3: 22; Colossas 2: 15). Tila ipinapakita rin ng aklat ng Efeso 4: 8-10 na si Kristo ay pumunta sa “Paraiso” (Lucas 16: 20; 23: 43) at dinala sa kalangitan yaong mga nanampalataya sa Kanya bago pa man Siya namatay. Ang nasabing talata ay hindi nagbibigay ng malinaw na detalye kung ano nga ba ang nangyari, subalit karamihan sa mga iskolar ng Bibliya ay sumasang-ayon na ito ang ibig sabihin. Ang masasabi lang, ang Bibliya ay hindi lubusang malinaw kung ano ba ang eksaktong ginawa ni Hesus sa loob ng tatlong araw sa pagitan ng Kanyang kamatayan at muling pagkabuhay. Maaaring Siya nga ay naghayag ng katagumpayan sa mga itinapong mga anghel o sa mga hindi mananampalataya. Ang tiyak nating nalalaman ay hindi nagbibigay ang Diyos ng ikalawang pagkakataon para sa kaligtasan. Sinasabi sa atin ng Bibliya na haharap tayo sa paghatol pagkatapos ng kamatayan (Hebreo 9: 27), at wala ng pangalawang pagkakataon. Walang eksakto at malinaw na kasagutan kung ano ang ginawa ni Hesus sa pagitan ng Kanyang kamatayan at muling pagkabuhay. Ito ay isa sa mga misteryo na mauunawaan natin sa kaluwalhatian doon sa kalangitan.

 

[angelo_salem9]

Hindi direktang tinukoy ng Bibliya kung anong araw noong ipinako si Hesus sa krus. Ang dalawang paniniwalaang araw ng pagpako kay Hesus ay Biyernes at Miyerkules. Samantalang ang ilan ay naniniwala na ang araw ng huwebes ang araw na ipinako si Hesus sa krus.

Sinabi ni Hesus sa aklat ng Mateo 12: 40 “Ito ay sapagkat kung paanong si Jonas ay nasa loob ng tiyan ng balyena sa loob ng tatlong araw at tatlong gabi, gayundin naman ang Anak ng Tao. Siya ay pupunta sa kailaliman ng lupa sa loob ng tatlong araw at tatlong gabi.” Yaong mga naniniwala na ipinako si Hesus sa krus sa araw ng biyernes ay ginagamit na katwiran ang pananatili ni Hesus sa libingan sa loob ng tatlong araw. Sa isipan ng mga Hudyo noong unang siglo, ang isang bahagi ng araw ay kinukonsidera nang buong araw. Dahil si Hesus ay nasa libingan na noong hapon ng araw ng biyernes, buong araw ng sabado at bahagi ng araw ng linggo – kinukonsidera na Siya ay nasa libingan sa loob ng tatlong araw. Isa sa mga nangungunang argumento na araw ng biyernes siya inilibing ay matatagpuan sa aklat ng Marcos 15: 42 na nagsasabi na si Hesus ay ipinako sa krus “isang araw bago ang araw ng pamamahinga.” Kung ay araw ng pamamahinga ay Sabbath o Sabado, kung gayon si Hesus nga ay ipinako sa krus sa araw ng Biyernes at inilibing din naman ng hapon ng Biyernes. Ang isa pang argumento na si Hesus ay inilibing ng araw ng biyernes ay ang aklat ng Mateo 16: 21 at Lucas 9: 22. Sinasabi ng mga talatang ito na si Hesus ay muling mabubuhay pagkatapos ng tatlong araw, samakatuwid hindi na Niya kailangang manatili sa libingan ng buong tatlong araw at buong tatlong gabi upang makumpleto ang tatlong araw. Sa kabila nito ang ilang nagsalin ng wika ng bibliya ay gumamit ng mga salitang “ikatlong araw” sa mga talatang nabanggit. Kaya’t hindi lahat ay samasang-ayon na ito ang pinakamainam na paraan na pagsasalin ng wika sa mga salitang “sa ikatlong araw”. Sinasabi rin sa aklat ng Marcos 8: 31 na si Hesus ay muling mabubuhay “matapos” ang tatlong araw.

Ang mga may argumento naman na Huwebes inilibing si Hesus ay ikinakatwiran na napakaraming mga pangyayari (ang ilan ay umaabot ang bilang sa dalawampu) ang nangyari sa pagitan ng paglibing kay Kristo at sa umaga ng linggo. Pinagdidiinan nila na magiging problema kung ang tanging buong araw sa pagitan ng biyernes at linggo ay araw ng sabado, ang araw ng pamamahinga ng mga hudyo. Sinasabi nila na ang pagdagdag na isang araw o dalawa ay mag-aalis sa ganitong problema. Ang mga sumusuporta sa araw ng huwebes ay puwedeng magdahilan na: ipalagay nating hindi mo nakita ang iyong kaibigan simula Lunes ng gabi. Noong makita mo siya huwebes na ng umaga at sinabi mong, “Hindi kita nakita ng tatlong araw” kahit na ang katotohanan ay animnapung oras (2.5 na araw)pa lang ang nakakalipas. Kung si Hesus ay ipinako sa krus sa araw ng huwebes, literal ngang si Hesus ay nanatili sa libingan sa loob ng tatlong araw.

Ang iba naman na naniniwala na Miyerkules inilibing si Hesus ay nagsasabing mayroong dalawang araw ng pamamahinga noong linggong iyon. Matapos ang una (ang nangyari noong gabi na ipinako sa krus si Hesus, Marcos 15: 42; Lucas 23: 52-54) ang mga babae ay bumili ng mga panahog. Sinasabi nila na isinagawa nila ang kanilang pagbili matapos ang araw ng pamamahinga (Marcos 16: 1). Pinanghahawakan nila ang “araw ng pamamahinga” na ito ay ang “Paskuwa” (tingnan ang Levitico 16:29-31; 23:24-32, 39 kung saan ang mga banal na araw ay hindi kinakailangan na pang-pitong araw ng linggo – na siyang tumutukoy sa araw ng pamamahinga). Ang pangalawang araw ng pamamahinga noong linggong iyon ay ang karaniwang araw ng sabado. Tandaan na sa aklat ng Lucas 23: 56, ang mga babae ay bumili ng mga pabango matapos ang unang araw ng pamamahinga, at bumalik at at inihanda ang mga pabango at pagkatapos “nagpahinga sila sa araw ng pamamahinga” (Lucas 23: 56). Ang argumentong ito ay nagsasabing hindi nila pwedeng bilhin ang mga panahog matapos ang araw ng pamamahinga, kundi inihanda nila ang naturang mga pabango bago pa man ang araw ng pamamahinga-maliban kung mayroong dalawang araw ng pamamahinga. Sa argumento na may dalawang araw ng pamamahinga, kung si Kristo ay ipinako sa krus sa araw ng huwebes at ang Banal na araw ng pamamahinga (Passover) ay nagsimula sa paglubog ng araw ng huwebes at natapos sa paglubog ng araw ng biyernes- sa pagsisimula ng lingguhang araw ng pamamahinga o sabado. Nangangahulugang ang mga babae na bumili ng pabango sa araw ng sabado ay sumuway sa batas ukol sa araw ng pamamahinga.

Kaya’t sa pananaw na ito, upang hindi sumuway ang mga babae sa batas ukol sa araw ng pamamahinga sa pagbili nila ng pabango at ang literal na pagpapakahulugan nila sa Mateo 12: 40 na si Kristo ay ipinako sa krus sa araw ng Miyerkules. Para sa kanila, ang araw ng pamamahinga (Passover) ay nangyari sa araw ng huwebes, ang mga babae ay bumili ng mga pabango sa araw ng biyernes pagkatapos ay bumalik at inihanda ang mga pabango sa parehong araw, nagpahinga sila sa araw ng sabado na siyang araw ng pamamahinga, at dinala ang mga pabango sa libingan umaga ng linggo. Inilibing si Hesus bago lumubog ang araw ng miyerkules, kaya ang unang araw niya sa libingan ay nagsimula sa araw ng huwebes sa kalendaryo ng mga hudyo. Kung gagamitin ang kalendaryong hudyo, huwebes ng gabi (unang gabi) at araw ng huwebes (unang araw), biyernes ng gabi (ikalawang gabi), araw ng biyernes (pangalawang araw), sabado ng gabi (ikatlong gabi) at araw ng sabado (pangatlong araw). Hindi itinala ang eksaktong oras ng araw ng Linggo kung kailan si Hesus nabuhay na mag-uli, ngunit alam natin na nangyari ito bago sumikat ang araw noong araw ng linggo (Juan 20: 1, pumunta si Maria Magdalena “habang madilim pa” at natagpuang naalis na ang bato sa pintuan ng libingan at natagpuan niya si Pedro at sinabihan niya itong “kinuha nila ang Panginoon sa libingan”) samakatuwid maaring nabuhay na mag-uli si Hesus paglubog ng araw noong gabi ng sabado, na unang araw naman ng linggo para sa mga hudyo.

Ang problema sa paniniwala na Miyerkules inilibing si Hesus, ay ang paglakad ng mga disipulo kasama si Kristo sa daan patungo sa Emmaus. Ito ay nangyari sa “kaparehong araw” ng muling pagkabuhay ni Hesus (Lucas 24: 13). Siya ay ibinigay ng mga pinunong-saserdote at ng mga pinuno namin upang hatulang mamatay at ipako sa krus. (24:20) at sinabing “Ngunit umaasa kami na siya ang tutubos sa Israel. Bukod pa dito, ngayon ang ikatlong araw mula nang mangyari ang mga bagay na ito.” (24:21). Mula miyerkules hanggang linggo ay apat na araw. Ang dahilan ng paniniwalang ito ay ibinibilang nila ang Miyerkules ng gabi sa paglibing kay Hesus, at ang unang araw Niya sa libingan ay nagsisimula sa araw ng Huwebes, kaya’t mula araw ng Huwebes hanggang araw ng Linggo ay mabibilang nga na tatlong araw.

Sa kabila ng mga interpretasyong ito, hindi ganoon kahalaga na malaman kung anong araw ipinako sa krus si Hesus. Kung napaka-halaga nito sa kaligtasan, maliwanag sanang inilahad ng Diyos ang eksaktong araw ng pagpako kay Hesus sa krus. Ang higit na mahalaga ay namatay Si Hesus, at muling nabuhay mula sa mga patay. Ang isa pang mas higit na mahalaga kaysa sa araw ng kanyang kamatayan ay ang dahilan kung bakit Siya namatay at iyon ay upang akuin ang kaparusahan na nararapat para sa mga makasalanan. Sinasabi sa Juan 3: 16 at 3: 36 na ang mga mananampalataya sa Kanya ay magkakaroon ng buhay na walang hanggan!

 

[SpEctROEcTrO]

Hindi direktang tinukoy ng Bibliya kung anong araw noong ipinako si Hesus sa krus. Ang dalawang paniniwalaang araw ng pagpako kay Hesus ay Biyernes at Miyerkules. Samantalang ang ilan ay naniniwala na ang araw ng huwebes ang araw na ipinako si Hesus sa krus.

Sinabi ni Hesus sa aklat ng Mateo 12: 40 “Ito ay sapagkat kung paanong si Jonas ay nasa loob ng tiyan ng balyena sa loob ng tatlong araw at tatlong gabi, gayundin naman ang Anak ng Tao. Siya ay pupunta sa kailaliman ng lupa sa loob ng tatlong araw at tatlong gabi.” Yaong mga naniniwala na ipinako si Hesus sa krus sa araw ng biyernes ay ginagamit na katwiran ang pananatili ni Hesus sa libingan sa loob ng tatlong araw. Sa isipan ng mga Hudyo noong unang siglo, ang isang bahagi ng araw ay kinukonsidera nang buong araw. Dahil si Hesus ay nasa libingan na noong hapon ng araw ng biyernes, buong araw ng sabado at bahagi ng araw ng linggo – kinukonsidera na Siya ay nasa libingan sa loob ng tatlong araw. Isa sa mga nangungunang argumento na araw ng biyernes siya inilibing ay matatagpuan sa aklat ng Marcos 15: 42 na nagsasabi na si Hesus ay ipinako sa krus “isang araw bago ang araw ng pamamahinga.” Kung ay araw ng pamamahinga ay Sabbath o Sabado, kung gayon si Hesus nga ay ipinako sa krus sa araw ng Biyernes at inilibing din naman ng hapon ng Biyernes. Ang isa pang argumento na si Hesus ay inilibing ng araw ng biyernes ay ang aklat ng Mateo 16: 21 at Lucas 9: 22. Sinasabi ng mga talatang ito na si Hesus ay muling mabubuhay pagkatapos ng tatlong araw, samakatuwid hindi na Niya kailangang manatili sa libingan ng buong tatlong araw at buong tatlong gabi upang makumpleto ang tatlong araw. Sa kabila nito ang ilang nagsalin ng wika ng bibliya ay gumamit ng mga salitang “ikatlong araw” sa mga talatang nabanggit. Kaya’t hindi lahat ay samasang-ayon na ito ang pinakamainam na paraan na pagsasalin ng wika sa mga salitang “sa ikatlong araw”. Sinasabi rin sa aklat ng Marcos 8: 31 na si Hesus ay muling mabubuhay “matapos” ang tatlong araw.

Ang mga may argumento naman na Huwebes inilibing si Hesus ay ikinakatwiran na napakaraming mga pangyayari (ang ilan ay umaabot ang bilang sa dalawampu) ang nangyari sa pagitan ng paglibing kay Kristo at sa umaga ng linggo. Pinagdidiinan nila na magiging problema kung ang tanging buong araw sa pagitan ng biyernes at linggo ay araw ng sabado, ang araw ng pamamahinga ng mga hudyo. Sinasabi nila na ang pagdagdag na isang araw o dalawa ay mag-aalis sa ganitong problema. Ang mga sumusuporta sa araw ng huwebes ay puwedeng magdahilan na: ipalagay nating hindi mo nakita ang iyong kaibigan simula Lunes ng gabi. Noong makita mo siya huwebes na ng umaga at sinabi mong, “Hindi kita nakita ng tatlong araw” kahit na ang katotohanan ay animnapung oras (2.5 na araw)pa lang ang nakakalipas. Kung si Hesus ay ipinako sa krus sa araw ng huwebes, literal ngang si Hesus ay nanatili sa libingan sa loob ng tatlong araw.

Ang iba naman na naniniwala na Miyerkules inilibing si Hesus ay nagsasabing mayroong dalawang araw ng pamamahinga noong linggong iyon. Matapos ang una (ang nangyari noong gabi na ipinako sa krus si Hesus, Marcos 15: 42; Lucas 23: 52-54) ang mga babae ay bumili ng mga panahog. Sinasabi nila na isinagawa nila ang kanilang pagbili matapos ang araw ng pamamahinga (Marcos 16: 1). Pinanghahawakan nila ang “araw ng pamamahinga” na ito ay ang “Paskuwa” (tingnan ang Levitico 16:29-31; 23:24-32, 39 kung saan ang mga banal na araw ay hindi kinakailangan na pang-pitong araw ng linggo – na siyang tumutukoy sa araw ng pamamahinga). Ang pangalawang araw ng pamamahinga noong linggong iyon ay ang karaniwang araw ng sabado. Tandaan na sa aklat ng Lucas 23: 56, ang mga babae ay bumili ng mga pabango matapos ang unang araw ng pamamahinga, at bumalik at at inihanda ang mga pabango at pagkatapos “nagpahinga sila sa araw ng pamamahinga” (Lucas 23: 56). Ang argumentong ito ay nagsasabing hindi nila pwedeng bilhin ang mga panahog matapos ang araw ng pamamahinga, kundi inihanda nila ang naturang mga pabango bago pa man ang araw ng pamamahinga-maliban kung mayroong dalawang araw ng pamamahinga. Sa argumento na may dalawang araw ng pamamahinga, kung si Kristo ay ipinako sa krus sa araw ng huwebes at ang Banal na araw ng pamamahinga (Passover) ay nagsimula sa paglubog ng araw ng huwebes at natapos sa paglubog ng araw ng biyernes- sa pagsisimula ng lingguhang araw ng pamamahinga o sabado. Nangangahulugang ang mga babae na bumili ng pabango sa araw ng sabado ay sumuway sa batas ukol sa araw ng pamamahinga.

Kaya’t sa pananaw na ito, upang hindi sumuway ang mga babae sa batas ukol sa araw ng pamamahinga sa pagbili nila ng pabango at ang literal na pagpapakahulugan nila sa Mateo 12: 40 na si Kristo ay ipinako sa krus sa araw ng Miyerkules. Para sa kanila, ang araw ng pamamahinga (Passover) ay nangyari sa araw ng huwebes, ang mga babae ay bumili ng mga pabango sa araw ng biyernes pagkatapos ay bumalik at inihanda ang mga pabango sa parehong araw, nagpahinga sila sa araw ng sabado na siyang araw ng pamamahinga, at dinala ang mga pabango sa libingan umaga ng linggo. Inilibing si Hesus bago lumubog ang araw ng miyerkules, kaya ang unang araw niya sa libingan ay nagsimula sa araw ng huwebes sa kalendaryo ng mga hudyo. Kung gagamitin ang kalendaryong hudyo, huwebes ng gabi (unang gabi) at araw ng huwebes (unang araw), biyernes ng gabi (ikalawang gabi), araw ng biyernes (pangalawang araw), sabado ng gabi (ikatlong gabi) at araw ng sabado (pangatlong araw). Hindi itinala ang eksaktong oras ng araw ng Linggo kung kailan si Hesus nabuhay na mag-uli, ngunit alam natin na nangyari ito bago sumikat ang araw noong araw ng linggo (Juan 20: 1, pumunta si Maria Magdalena “habang madilim pa” at natagpuang naalis na ang bato sa pintuan ng libingan at natagpuan niya si Pedro at sinabihan niya itong “kinuha nila ang Panginoon sa libingan”) samakatuwid maaring nabuhay na mag-uli si Hesus paglubog ng araw noong gabi ng sabado, na unang araw naman ng linggo para sa mga hudyo.

Ang problema sa paniniwala na Miyerkules inilibing si Hesus, ay ang paglakad ng mga disipulo kasama si Kristo sa daan patungo sa Emmaus. Ito ay nangyari sa “kaparehong araw” ng muling pagkabuhay ni Hesus (Lucas 24: 13). Siya ay ibinigay ng mga pinunong-saserdote at ng mga pinuno namin upang hatulang mamatay at ipako sa krus. (24:20) at sinabing “Ngunit umaasa kami na siya ang tutubos sa Israel. Bukod pa dito, ngayon ang ikatlong araw mula nang mangyari ang mga bagay na ito.” (24:21). Mula miyerkules hanggang linggo ay apat na araw. Ang dahilan ng paniniwalang ito ay ibinibilang nila ang Miyerkules ng gabi sa paglibing kay Hesus, at ang unang araw Niya sa libingan ay nagsisimula sa araw ng Huwebes, kaya’t mula araw ng Huwebes hanggang araw ng Linggo ay mabibilang nga na tatlong araw.

Sa kabila ng mga interpretasyong ito, hindi ganoon kahalaga na malaman kung anong araw ipinako sa krus si Hesus. Kung napaka-halaga nito sa kaligtasan, maliwanag sanang inilahad ng Diyos ang eksaktong araw ng pagpako kay Hesus sa krus. Ang higit na mahalaga ay namatay Si Hesus, at muling nabuhay mula sa mga patay. Ang isa pang mas higit na mahalaga kaysa sa araw ng kanyang kamatayan ay ang dahilan kung bakit Siya namatay at iyon ay upang akuin ang kaparusahan na nararapat para sa mga makasalanan. Sinasabi sa Juan 3: 16 at 3: 36 na ang mga mananampalataya sa Kanya ay magkakaroon ng buhay na walang hanggan!

Sinasabi ng 1 Pedro 3: 18-19, “Sapagkat si Kristo’y namatay para sa inyo. Namatay Siya ng dahil sa kasalanan ng lahat – ang walang kasalanan para sa mga makasalanan – upang iharap kayo sa Diyos. Siya’y namatay ayon sa laman at muling binuhay ayon sa Espiritu. Sa kalagayang ito, pinuntahan Niya at inaralan ang mga espiritung nakabilanggo.” Ang talatang, “ayon sa Espiritu,” sa talata 18 ay eksaktong kahalintulad ng pagkakaayos sa salitang, “ayon sa laman.” Kaya nga pinakamainam na iugnay ang salitang “Espiritu” sa salitang “laman.” Ang tinutukoy sa talatang ito na laman at Espiritu ay ang laman at Espiritu ni Kristo.

Ang mga salitang “binuhay ayon sa Espiritu,” ay tumutukoy sa katotohanang ang pagtubos ng kasalanan nanging dahilan ng kamatayan ni Kristo ay naging dahilan ng paghihiwalay ng pang taong Espiritu ni Hesus mula sa Ama (Mateo 27: 46). Ang pagkakaiba ay sa pagitan ng laman at Espiritu, gaya ng sa Mateo 27: 41 at Roma 1: 3-4, at hindi sa pagitan ng laman ni Kristo at ng Banal na Espiritu. Matapos hugasan ni Kristo ang kasalanan, ang Kanyang Espiritu ay nagpatuloy sa pakikisama sa Ama.

Inilalarawan ng 1 Pedro 3: 18-22 ang nangyari sa panahon ng kamatayan ni Kristo (Talata 18) at ng pagbalik Niya sa kaluwalhatian (Talata 22). Tanging si Pedro lamang ang nakapagbigay ng partikular na impormasyon kung ano ang nangyari sa pagitan ng dalawang pangyayari. Ang salitang “inaralan” sa talata 19 ay hindi pangkaraniwang salita sa Bagong Tipan na naglalarawan ng pagpapahayag ng Ebanghelyo. Ang tunay na ibig sabihin nito ay “ihayag ang isang mensahe”. Si Hesus ay naghirap at namatay sa Krus, ang Kanyang katawan ay pinatay. Subalit ang Kanyang Espiritu ay isinuko Niya sa Ama. Ayon kay Pedro, sa pagitan ng pagkamatay at muling pagkabuhay ginawa ni Hesus ang isang espesyal na proklamasyon sa mga “espiritung nakabilanggo.”

Tinukoy ni Pedro ang mga tao bilang “kaluluwa” at hindi Espiritu (3: 20) sa Bagong Tipan, ang salitang “Espiritu” ay kadalasang ginagamit para ilarawan ang mga anghel o demonyo, at hindi ang mga tao; at ang talata 22 ay ibinabadya ang ganitong kahulugan. Hindi rin sinasabi saanman sa Bibliya na bumisita si Hesus sa impiyerno. Sinasabi sa aklat ng Mga Gawa 2: 31 na pumunta si Hesus sa “Hades”, subalit ang “Hades” ay hindi impiyerno. Ang salitang “Hades” ay tumutukoy sa lugar ng mga namatay, isang temporaryong lugar kung saan hinihintay nila ang muling pagkabuhay.

Ibinibigay ng aklat ng Pahayag 20: 11-15 ang malinaw na kaibahan sa pagitan ng impiyerno at hades. Ang impiyerno ay permanenteng lugar ng mga taong nahatulan na. Ang “Hades” naman ay isang panandaliang lugar. Isinuko ng ating Panginoon ang Kanyang Espiritu sa Ama, namatay, at sa ilang panahon sa pagitan ng Kanyang pagkamatay at muling pagkabuhay, bumisita sa lugar ng mga namatay na kung saan inihatid Niya ang mensahe sa mga Espiritu (maaaring mga itinapong mga Anghel; tingnan ang Hudas 6) na may kaugnayan sa panahon bago pa ang pagbaha sa panahon ni Noe. Nilinaw ito ng talata 20.

Hindi sinabi sa atin ni Pedro kung ano sinabi ni Hesus sa mga espiritung nakabilanggo, pero hindi ito pwedeng mensahe ng katubusan sapagkat ang mga anghel ay hindi pwedeng maligtas (Hebreo 2: 16). Maaaring ito ay deklarasyon ng katagumpayan laban kay satanas at sa kanyang mga pulutong (1 Pedro 3: 22; Colossas 2: 15). Tila ipinapakita rin ng aklat ng Efeso 4: 8-10 na si Kristo ay pumunta sa “Paraiso” (Lucas 16: 20; 23: 43) at dinala sa kalangitan yaong mga nanampalataya sa Kanya bago pa man Siya namatay. Ang nasabing talata ay hindi nagbibigay ng malinaw na detalye kung ano nga ba ang nangyari, subalit karamihan sa mga iskolar ng Bibliya ay sumasang-ayon na ito ang ibig sabihin. Ang masasabi lang, ang Bibliya ay hindi lubusang malinaw kung ano ba ang eksaktong ginawa ni Hesus sa loob ng tatlong araw sa pagitan ng Kanyang kamatayan at muling pagkabuhay. Maaaring Siya nga ay naghayag ng katagumpayan sa mga itinapong mga anghel o sa mga hindi mananampalataya. Ang tiyak nating nalalaman ay hindi nagbibigay ang Diyos ng ikalawang pagkakataon para sa kaligtasan. Sinasabi sa atin ng Bibliya na haharap tayo sa paghatol pagkatapos ng kamatayan (Hebreo 9: 27), at wala ng pangalawang pagkakataon. Walang eksakto at malinaw na kasagutan kung ano ang ginawa ni Hesus sa pagitan ng Kanyang kamatayan at muling pagkabuhay. Ito ay isa sa mga misteryo na mauunawaan natin sa kaluwalhatian doon sa kalangitan.

Hindi po sya ngpabaya may mga bagay po kc na dapat mangyari para matupad ang nakatakdang mangyari

God bless you brother! Keep on spreading His word.